Sint-Gerarduskapel

Naast de historisch belangrijke linde staat een opvallend witte kapel. Deze werd, net als de kapel aan het andere einde van de Lindestraat, gebouwd door Nicolaas Vos. Nicolaas werd op 1 augustus 1850 geboren in Gronsveld bij Maastricht. Zijn familie verhuisde naar Hasselt, en toen hij 29 jaar oud was, trouwde hij met de 2 jaar jongere Maria Smeets, geboren en getogen in Berbroek. Op 14 april 1881 werd hun eerste zoon, Hubert, geboren. In het najaar van 1882 verloor Nicolaas niet alleen zijn vrouw, Maria, toen 29 jaar, in het kraambed. Ook de baby, zijn tweede zoon Karel, stierf kort na zijn geboorte. Nicolaas liet daarop 2 kapelletjes bouwen, één aan ieder uiteinde van de Lindestraat. Aan de kant van de Kapelstraat bouwde hij een kapel ter ere van de Heilige Maria, terwijl hij aan het andere uiteinde van de Lindestraat, ter hoogte van de samenkomst met de Grotestraat en naast de linde, een kapel bouwde ter ere van Sint-Gerardus. Nicolaas Vos stierf in 1930, op 79-jarige leeftijd. Zijn oudste zoon Hubert, die gemeentesecretaris van Berbroek geweest was, was toen al 6 jaar dood. Dat Nicolaas ter nagedachtenis van zijn overleden echtgenote een kapel ter ere van de Moeder Maria, naar wie zijn echtgenote genoemd werd, liet bouwen, is geen echt grote verrassing. Maar de keuze van Sint-Gerardus verdient wat meer uitleg. Sint-Gerardus Majella werd geboren in Muro, niet ver van Napels, in 1726. Hij werd onmiddellijk na zijn geboorte gedoopt omdat zijn gezondheid zo zwak was, dat men vreesde dat hij niet zou overleven. Als kind zou hij al een speciale band met de Moeder Maria en haar Zoon Jezus gehad hebben, waardoor hij voorbestemd leek voor een godsdienstig leven. Op 23-jarige leeftijd trad hij als lekenbroeder toe tot de Orde van de Redemptoristen, ook gekend als de Congregatie van de Allerheiligste Verlosser. Geplaagd door zijn immer zwakke gezondheid, stierf Gerardus Majella in 1755. Hij was toen 29 jaar. Er worden Sint-Gerardus verschillende wonderbaarlijke interventies toegeschreven en hij wordt beschouwd als de patroonheilige van de biecht en de roepingen. Maar bovenal wordt Sint-Gerardus vereerd als de patroonheilige van de zwangere vrouwen, de ongeboren kinderen en de voorspoedige geboorte. Zijn eerste associatie met zwangere vrouwen gebeurde door de valse beschuldiging van een gedesillusioneerde novice die beweerde dat hij de dochter van een bevriende familie bezwangerd zou hebben. Daarnaast zou de wonderbaarlijke kracht van Sint-Gerardus het leven van een jonge vrouw, die dreigde de bevalling van haar kind niet te overleven, gered hebben. En ook de miraculeuze redding van een andere hoogzwangere vrouw en haar ongeboren kind, wordt aan hem toegeschreven. Gerardus Majella werd in 1904 door Paus Pius X gecanoniseerd.